piątek, 2 listopada 2012

Moth Diaries, reż. Mary Harron; 2011r


Od premiery "Cabin in the woods" nie byłam na żadnym horrorze w kinie, zatem postanowiłam owe zaniedbanie naprawić. Jako, że kolejna odsłona "Paranormal activity" była mi łagodnie rzecz ujmując kompletnie obojętna, a premiera "Silent Hill: Revelation 3D" miała dopiero nastąpić wybrałam "Moth diaries"- film, który na trailerze wyglądał jak wampiryczna opowieść z lesbijskim wątkiem w tle. Wiecie ile w tym filmie wampirów, czy też seksu? Wiecie ile w nim przemocy i krwi? Jeśli nie wiecie i filmu nie widzieliście już teraz lojalnie was ostrzegam byście zostali w domach i nie wydawali nawet złotówki. Tak, ta recenzja nie będzie miła i przyjemna. Nie wychwalę filmu pod niebiosy bo byłoby to kompletnym kłamstwem.
Na początek jednak bezczelnie skopiowany opis filmu (widzicie jak bardzo chce zapomnieć o filmie?).


Kiedy do angielskiego internatu przyjeżdża nowa wychowanka, Ernessa, pracownicy placówki, zaczynają ginąć w tajemniczych okolicznościach. (portal filmweb.pl).

 Wyobrażacie sobie, że chcąc spędzić miło Halloween idziecie do kina, wygodnie rozsiadacie się w fotelu, popijacie napój, zajadacie popcorn a na ekranie widzicie film, który ktoś w swej inteligencji nazwał horrorem a z owym gatunkiem nie ma zupełnie nic wspólnego. A wy specjalnie przyszliście w ten zimny wieczór na seans chcąc doznać dreszczyku emocji, a w zamian dostaliście ni to opowieść o nastolatkach, ni to historię poznawania swojej seksualności, ni to film o przyjaźni, zdradzie... Naprawdę cały seans zastanawiała się o czym jest i dla kogo powstał "Moth diaries". Nadal tego nie wiem a uwierzcie mi, że próbowałam zrozumieć idę reżyserki (swoją drogą z tej całej mojej frustracji zajrzałam na profil pani Mary Harron i okazało się, że stoi ona za świetnym American Psycho, a do tego współpracowała przy genialnym serialu "Six feet under"- dlaczego zatem tutaj wyszło to co wyszło?).


Może powinnam napisać coś o aktorstwie. Dobrze, zatem nieważne co by, czy to złowroga Ernessa, czy słodziutka jak miód Rebbeca, Lucy zrobiły miałkość, nuda i kretynizm filmu przesłoniły wszystko. Nie potrafiłam ani trochę wczuć się w historię opowiadaną w filmie. Wszechogarniające znużenie i coraz większa irytacja były nie do zniesienia i choć obraz był stosunkowo krótki miałam wrażenie, że siedziałam tam wieki. Cały czas czekałam na elementy horroru, a dostałam tak koszmarnie idiotyczne sceny, że myśl o wyjściu z kina wydawała mi się najbardziej sensownym rozwiązaniem. Wytrzymałam jednak do końca i doczekałam się najlepszego momentu w całym filmie- napisów końcowych. Powiadam wam naprawdę wzruszający widok.

Szukam usilnie jakiegoś plusa, lub czegokolwiek, co choć w mały sposób dałoby zaliczyć się jako zaletę. Po długim zastanowieniu stwierdziłam, że akcja toczy się w naprawdę ładnym i zabytkowym budynku co dawało duże pole do popisu. Dwie sceny były również całkiem ciekawe (i trwały razem pewnie niecałą minutę, ale niech już będzie). Oczywiście to nie ratuje obrazu. Nie wierzyłam, że jakiś film może mnie tak strasznie nudzić i irytować. Najgorsze jest to, że nie da się go polecić nikomu. Jest to bowiem obraz tak pomieszany, przewidywalny, pełen nastolatek, zawierający erotykę (bardzo krótkie sceny seksu), ale i fatalne wątki, które teoretycznie miały straszyć, że jest to film zupełnie nijaki i nie potrafię wskazać osoby, której mógłby spodobać się seans. Gorszej rekomendacji chyba dać nie można.

Słyszałaś? Dała się wrobić i poszła do kina.

Czemu tak ostro? Bo to jeden z najgorszych pseudo horrorów jakie w życiu widziałam. Nie wierzyłam, że to co widzę na ekranie dzieje się naprawdę. Kto mógł wpaść na tak poronione pomysły i zmarnować duży potencjał jaki drzemał w tej opowieści. Na koniec pozwólcie, że zacytuję jednego z najwybitniejszych reżyserów, śp. Stanleya Kubricka, który powiedział:
"Najwięcej pewności siebie przy kręceniu filmów dały mi wszystkie złe filmy, które w życiu widziałem. Siedziałem wtedy przed ekranem i mówiłem do siebie: No cóż, nie mam wprawdzie zielonego pojęcia o robieniu filmów, ale wiem, że potrafiłbym nakręcić coś lepszego"
To wrażenie, że potrafiłabym nakręcić coś lepszego nie opuszcza mnie nawet teraz. Nie pojmuję promowania takich szmir a spychania na margines wartościowych horrorów.
Ostrzegam, żebyście nigdy, ale to powtarzam NIGDY nie sięgali po "Internat". Mi już nikt nie zwróci pieniędzy za bilet, ale wy możecie zostać jeszcze uratowani!

2/10

2 komentarze:

  1. Dlatego ja na Halloween zawsze odświeżam sobie sprawdzone horrory:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Od kilku lat mam w zwyczaju chodzenie na maratony Halloweenowe. Taka niepisana tradycja ;) Dobrze chociaż, że po koszmarnym "Moth diaries" poleciało świetne, hiszpańskie "Mientras duermes". Przynajmniej jakaś osłoda ;)
    Na przyszły rok planuję mega maraton z całym cyklem "Halloween" począwszy od klasyku Carpentera na wersjach od Zombiego skończywszy ;)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń